Yine bir yıl bitiyor,
Mahzun Gönlümün hazanında
Perde perde yükseliyor
Buruk acım,
Boğazın karanlık sularında

Kabus, rüya,
Özlem dolu geceler.
Akvaryum misali
Havasız geçen günler.

Yokluğun ruhumu,
Siyah Bir tül gibi sardı
Dört bir yanında İstanbul’un
Vazgeçilmez hatıralar vardı

Dudaklarında yalan
Parmaklarında zulüm
Dişlerin arasında dilim
Ezildi benliğim

Naz etme sevgilim
İnan
Yalan söylemiyor hiç
Gözlerin

Kaçırma
O güzel gözlerini beyhude
İnanmam
Doğruyu hep gözler söyler
Başka şeye Kanmam

Yaşayamam sensiz,
Yokluğun,
Kurşun yarasından Acı.
Yokmuş meğer Tutkunun,
Böyle sevdanın ilacı

Sensiz, geceler,
Denizler, yıldızlar
Çirkin..
Sensiz,
Kırlar, çiçekler
Yollar manasız.

Sensiz..
Kadehim zehir,
Ekmeğim Taş..
Yeter artık sevgilim..
Evet de..
Bitsin gayri bu savaş..

Buna gücün yetmezse eğer
Dön yine Hatıralarına..
Kalırsa mecalin,
Yalana..
Cevap ver
İnleyen
Kırık Mısralara…

31 Aralık 1971
İstanbul