Barthes’in iki kademeli dizgesi; göstergenin, biçim aracılığı ile içerik’e gönderme yapmasıyla başlar; burada biçim kodlar aracılığı ile görüntü (fenomen) ya da görüngü (fenomen) olarak tanımlanır.

Görüntü; nesnenin görme ile kodlanarak alınmasını, görüngü ise; nesnenin sezgi yolu ile alınmasını tarif eder. Sadece görüntü ile biçimsel olarak ya da sadece görüngü ile duyuşsal (sezgisel) olarak, üçüncü bir seçenek olarak her ikisiyle birlikte hem biçimsel hem de duyuşsal olarak alımlama gerçekleşir ve gösteren algı yada duyum haline geline gelir.

Görüntü ile gerçekleşen “gösterge”, algıya ve duyuma dönüşürken, görüngü ile gerçekleşen “gösterge” ise sadece duyuma dönüşür. Her iki durumda da mutlak saflıktan bahsedilemez ancak görüntü ile gerçekleşen gösterge, görüngü ile gerçekleşen göstergeden daha saftır (göstergebilimsel saflık). Bu alımlamada göstergenin varlığı, gerçeği alımlamaya yaklaştırırken, tek başına görüngüsel alımlamayla duyumun ötesine geçilemez ve bu durumda gerçeklikten bahsetmek de zorlaşır.

İki kademeli bu zincirde, buraya kadarki kısım Barthes’in çözümünün birinci dizgesini oluşturur ve nesne-dil ilişkisini açıklar. Dil aracılığı ile gösterge haline gelen bu dönemin sonu, zincirin tümü değerlendirildiğinde sıfır noktasına tekabül eder, sıfır noktasında varlık dil aracılığı ile zorunlu olarak bir hüviyet kazanmıştır.

Birinci dizgede dil aracılığı ile gösterge haline gelmiş olan göndergenin, şimdiye kadarki zorunlu değişimi üzerinden bu kez zorunlu olmayan bir müdahale ile karşılaşmasıdır onu mit (söylen) yapacak evre.

Yapay ne nihai anlama ulaştıran ikinci dizge ise, birinci dizgede gösterge haline dönüşen varlığın, bu aşamada yeniden gösteren haline taşınması ile başlar. İlk aşamada varlık, nesne-dil ikilisinin zorunlu sonucu olarak yanılsamaya sebep olup olmadığı tartışılırken; ikinci aşamada kurulan nesnesiz üst dil, ideolojinin kurulduğu ve işlediği düzlemdir. Bu düzlemde ideoloji devreye girer ve nurtopu gibi bir mit (söylen) kucağımızdadır artık :)

Şema ve konuya ilişkin detaylı bilgi için kaynak:
1-Çağdaş Söylenler, Roland Barthes, Çeviri: Tahsin Yücel, Metis Y., İstanbul, 2003, sy. 184.
2-Sanat ve Kuram, Charless Harrison-Poul Wood, Çeviri: Sabri Gürses, Küre Y., İstanbul, 2011, sy. 739.
Not: Bu konuda, -eğitim amaçlı- daha fazla kaynağa ulaşmak için parola isteyiniz; tufanpalali@hotmail.com Θ

/

Barthes’s two-stage system; begins with sign’s (object) referring to content along with shape; here, shape is described along with codes as image (phenomenon) or intuition (phenomenon).

Image (phenomenon), means having object by coding it with sight; intuition (phenomenon), means having object with perceiving. Reception actualize as stylistically just with image (phenomenon) or intuitional just with intuition (phenomenon) or as a third option, both stylistically and intuitional with both image (phenomenon) and intuition (phenomenon) and signifier becomes perception or sensation.

While actualize with image, “sign” turns into perception and sensation; actualize with intuition, “sign” turns just into sensation.  In both situation, it is not possible to talk about a pureness but the sign actualize with image is purer than the sign actualize with intuition (semiological pureness). In this reception, existence of sign, approaches to receipt the truth; in an intuitional perception, it is unable to go beyond sensation and it’s hard to talk about reality in this condition.

In this two-stage chain, the part until here makes up the first system of Barthes’s solution and it explains the relation of object-dialect. Becoming sign along with dialect, end of this period corresponds the zero point when all chain is evaluated, object develops identity perforce along with dialect.

The referent became sign along with dialect in first system, meeting with a noncompulsory response on its compulsory change is the phase what will make it myth (rhetoric).

The second system that transmits ultimate and unnatural meaning begins with transferring this object that turned into sign in the first system to signifier again at this stage. In the first stage, while arguing if the object causes illusion as a compulsory result of object-dialect relation; constituted in the second stage the second order language without object (metalanguage, simulation)  is the platform in which ideology is founded and processed. In this platform ideology steps in, and here we have a cherubic myth :)

For detailed information and diagram:
Mythologies, Roland Barthes, Translated by Annette Lavers, Tthe Noonday Press, NY, US, 1991, pg.113 Θ