Bu kitapla ilgili yazmaya çalıştığım üçüncü metin bu, ilk iki denemem bilgisayar kaynaklı ucubik sebeplerle ardı ardına silindi, üçüncü kez yeniden başlıyorum yazmaya. Sancılarım ikinci kez yazmaya başladığımdan daha az çünkü bu silinmeleri, kitapta geçen bir bölümle ilişkilendirince kaçan tadımı biraz da olsa yerine getirecek bir bahane bulmuş oldum; yazıların silinmesi klasik yazma edimini terk edip, bilgisayar kullanıyor olmamın bir sonucu ki Scott da, kitabında ‘sokak fotoğrafçılığının çöküşünü’ geleneğin terkedilmesine bağlıyor (Sy. 191). Burada sözü geçen ‘gelenek kavramı’, daralmayı sağlayan kalıpları değil, daha çok bir keşfin (aşk) o ilk kıpırdanışlarının sebep olduğu katışıksız anlayışımızı temsil etmektedir. Çöküşse, günün birinde sahip olduğumuz tüm dijital dokümanın, belki de elektromanyetik siber bir saldırı ile kaybettiğimizde yaşanacak.
…
Kitap, Kyle Cassidy’nin oldukça önem verdiğim şu sözüyle başlıyor; “egzotik sokaklarda gezmek seni sokak fotoğrafçısı yapmaz, o seni turist yapar…” ‘Sokak fotoğrafçılığı’ deyince, işler teknikle-kuram arasında, kuram tarafına daha yakın duruyor, kitabın kuramsal ağırlığının da kaynağı bu olsa gerek. “Nasıl fotoğraf çekilir?” sorusu yerine “Neyi çekmeliyiz?” sorusunun cevabını vermek istiyor Scott. Kitaptan aktarmak istediğim ilk mefhum, Scott’un ‘Sokak Fotoğrafçılığı’ ile ‘Belgesel Fotoğrafçılık’ ayrımı hakkında. Scott’un kitaba serpiştirdiği cümlecikleri (Sy. 69, 72, 85, 139, 155), hazırladığım karşılaştırmalı bir tablo ile sunuyorum, buyrunuz..