özcü düşünce, nesneyi stabil (fixed) bir form (öz) üzerinden değerlendirdiği için dogma, statükocu ve tutucu kavramlar üretir, bu tıpkı renkli olmayı hak etmiş bir fotoğraftaki canlı renkleri, yazılım aracılığı ile duetone form üzerinden göstermeye benzer; sonuçta kimi renkler dışlanmıştır

özcü düşüncenin toplumdaki karşılığı; bir meseleyi onu oluşturan tüm sebeplerle düşünülmesi gerekliliği yerine, özcü normlarla değerlendirilmesine tekabül eder; böylece keyfilik ve kanaatin önü açılmış olur

postyapı ise ‘dışarısı’  kavramı ile özcülükle ortaya çıkan olguyu  dışlar ve onun yerine çoklu, bitimsiz bir kalkış noktası önererek her varlığı kendi oluşu içinde değerlendirmeyi  tartışmaya açar