Yolculuğu çok uzun sürmedi…

Getirildiği bu yeni yeri hızla incelemeye başladı, kalacağı zaman belirsizdi çünkü, klasik bir ev görünümündeydi burası; duvardaki çerçeveler dikkatini çekti en çok… etrafa bakınırken, evde bir başkasının daha olduğunu fark etti, bir ara göz göze geldilerse de konuşmadılar…

Yolculuğa hazırlanmak, aracın gelmesini beklemek ve kısa sürse de bu yolculuk biraz yormuştu onu, arka odalardan birinde bulduğu berjer tipi bir koltuğa oturdu, kafasını yasladı, gözlerini kapatıp dinlenmeye koyuldu, gözlerini açtığında havanın kararmakta olduğunu gördü, bu yeni evde tadını kaçıracak bir şeye rastlamamış olsa da buradan gitmeye karar verdi (zamana yenilmek yerine, zamanı alt etmeyi yeğledi belki de), kapıya ilerledi, araçlara baktı, ilk gelene atlayıp gitmeyi düşündü ama etraf sessiz görünüyordu, gelen giden yoktu…

Sükûnet ve sabırla bekledi, ses yoktu, normal şartlarda, herhangi bir istek kendiliğinden yerine gelirdi ama çok nadir de olsa isteğin yerine gelmesi bir devinimi gerektirebilirdi; bir ses ya da bir hareket… evi gezen diğer kişiyi düşündü; o gitmiş miydi acaba?

Eve geri dönüp, odalara baktı, mutfak kapısının dışarıya açıldığı yerde gördü onu; gitmeyi bekliyor gibiydi; çiroz denilecek kadar zayıftı, gözlükleri yüzüne büyüktü, beyaz tenli ve kumral saçlıydı, hiç konuşmadılar, bir müddet daha gelen giden olmayınca devinim oluşturmaya karar verdi, etrafına bakındı, kare masanın köşesine doğru duran bardağı çıkış kapısının yanındaki pencereye doğru tüm gücüyle fırlattı, hızla cama çarpan bardak camda bir delik açtı, çok fazla ses çıkmasa da bu devinim bir aracın gelmesi için yeterliydi, gitti…

_

Ek:

Gittiyse de, anlama* yaklaştığı bu fotoğrafı çekebildi.

*Barthes, R., Line: 4-5, Page: 3, Camera Lucida, Translated by Howard R., Hill and Wang, USA, ISBN: 0-8090-3340-2, 1982