Barthes’ın Fotoğraf anlayışına yaklaşmaya niyetli biri; zihninin bir bölümünü, Barthes’ın Camera Lucida’da vurguladığı şu hususlarla kalibre etmelidir.
1-Fotoğraf, felsefi olarak dönüştürülemez (2).
2-Fotoğraf, bilindik sınıflandırmalara dâhil edilemez; bir sınıfa dâhil edilmesi gerekiyorsa, bu ‘katmanlı nesneler sınıfı’ olabilir  (2).
3-Fotoğraf, her iki yaprağını da bozmadan ayıramayacağımız bir görüngü olarak ele alınmalıdır (2).
4-Fotoğraf, göndergesine yapışıktır (2).
5-Fotoğraf bütünüyleⁱ, göstergebilim içinde ele alınamaz (15).
6-Fenemenolojik açıdan bakılırsa; Fotoğrafın doğruluğu kanıtlama gücü, temsil gücünün üzerine çıkar (36).
7-Çeldirici kodlar okuma biçimimizi değiştirse de; Fotoğraf, kodsuzⁱⁱ (tercüme işaretleri barındırmayan) bir görüntüdürⁱⁱⁱ (36).
8-Fotoğraf, algılama düzeyinde yanlışa; zaman düzeyinde ise doğruya karşılık gelir (47).
9-Nesnenin özünü değil, dışını esas alan temsil biçimlerinde Fotoğraf elimizden kaçıverir (2).
10-Fotoğraf, alışılagelmiş görüntüⁱⁱⁱ tartışmalarına sokulmamalıdır (36).
11-Fotoğraf, gerçekliğin bir kopyası değil, geçmiş gerçekliğin bir yayılışıdır -akışı, sızışı- (36).
12-Fotoğrafı iyice görebilmenin en iyi yolu başka tarafa bakmak yada gözleri kapamaktır (22).
ⁱ birkaç portrecinin hayranlık uyandıran çalışması dışında..
ⁱⁱ uygarlık kodları ile evrilen fotoğraf değil,’kendi olarak Fotoğraf’
ⁱⁱⁱ göndergesine yapışık bir fenomen olarak görüntü

..ya da gösterilensiz gösteren (Roland Barthes, Roland Barthes; Çeviri: Mehmet Rifat, YKY, İstanbul, 2015, sy.225)

Barthes’ın Fotoğrafa yaklaşımı, kendi ifade ettiği gibi; yalnızca fiziksel, kimyasal, optik, estetik değildir. Dolayısıyla, bir Camera Lucida okuyucusu, bir Fotoğrafik görüntüyü ‘Barthes’in görüşleriyle’ ele almak isterse; onu genel ilim, bilim kavramları ile değil (older forms of representation, 2); Barthes’ın yaklaşımıyla düşünmek durumundadır. Bu biçimsel değil, varoluşsal bir yaklaşımdır. Okuyucu, Camera Lucida’da geçen ayrımlara dikkat etmeli (biçim, görüntü vb.); görüntü’yü yalnızca klasik semiyotikçilerin (F.Saussure, C.S. Peirce vb.) kavramlarıyla değil, Flusser’in ‘teknik görüntü’ olarak vurguladığı ayrımlar üzerinden ele almalıdır.  Bu izleğin izdüşümüne Sartre’dan Kant’a uzanan bir güzergâhta rastlanabilir. Θ
Not: Cümlecik sonlarındaki numaralar; kavramın, 48 bölümden oluşan Camera Lucida’nın hangi bölümünden alıntılandığını işaret eder.
read text in EN Θ