Barthes’ın Fotoğraf anlayışına yaklaşmaya niyetli biri; zihninin bir bölümünü, Barthes’ın Camera Lucida’da vurguladığı şu hususlarla kalibre etmelidir.
1-Fotoğraf, felsefi olarak dönüştürülemez (2).
2-Fotoğraf, bilindik sınıflandırmalara dâhil edilemez; bir sınıfa dâhil edilmesi gerekiyorsa, bu ‘katmanlı nesneler sınıfı’ olabilir  (2).
3-Fotoğraf, her iki yaprağını da bozmadan ayıramayacağımız bir görüngü olarak ele alınmalıdır (2).
4-Fotoğraf, göndergesine yapışıktır (2).
5-Fotoğraf bütünüyleⁱ, göstergebilim içinde ele alınamaz (15).
6-Fenemenolojik açıdan bakılırsa; Fotoğrafın doğruluğu kanıtlama gücü, temsil gücünün üzerine çıkar (36).
7-Çeldirici kodlar okuma biçimimizi değiştirse de; Fotoğraf, kodsuzⁱⁱ (tercüme işaretleri barındırmayan) bir görüntüdürⁱⁱⁱ (36).
8-Fotoğraf, algılama düzeyinde yanlışa; zaman düzeyinde ise doğruya karşılık gelir (47).
9-Nesnenin özünü değil, dışını esas alan temsil biçimlerinde Fotoğraf elimizden kaçıverir (2).
10-Fotoğraf, alışılagelmiş görüntüⁱⁱⁱ tartışmalarına sokulmamalıdır (36).
11-Fotoğraf, gerçekliğin bir kopyası değil, geçmiş gerçekliğin bir yayılışıdır -akışı, sızışı- (36).
12-Fotoğrafı iyice görebilmenin en iyi yolu başka tarafa bakmak yada gözleri kapamaktır (22).
ⁱ birkaç portrecinin hayranlık uyandıran çalışması dışında..
ⁱⁱ uygarlık kodları ile evrilen fotoğraf değil,’kendi olarak Fotoğraf’
ⁱⁱⁱ göndergesine yapışık bir fenomen olarak görüntü

..ya da gösterilensiz gösteren (Roland Barthes, Roland Barthes; Çeviri: Mehmet Rifat, YKY, İstanbul, 2015, sy.225)

Barthes’ın Fotoğrafa yaklaşımı, kendi ifade ettiği gibi; yalnızca fiziksel, kimyasal, optik, estetik değildir. Dolayısıyla, bir Camera Lucida okuyucusu, bir Fotoğrafik görüntüyü ‘Barthes’in görüşleriyle’ ele almak isterse; onu genel ilim, bilim kavramları ile değil (older forms of representation, 2); Barthes’ın yaklaşımıyla düşünmek durumundadır. Bu biçimsel değil, varoluşsal bir yaklaşımdır. Okuyucu, Camera Lucida’da geçen ayrımlara dikkat etmeli (biçim, görüntü vb.); görüntü’yü yalnızca klasik semiyotikçilerin (F.Saussure, C.S. Peirce vb.) kavramlarıyla değil, Flusser’in ‘teknik görüntü’ olarak vurguladığı ayrımlar üzerinden ele almalıdır.  Bu izleğin izdüşümüne Sartre’dan Kant’a uzanan bir güzergâhta rastlanabilir. (Uluorta paylaşılması etik olmayan ‘kaynaklara Θ‘ ulaşmak için parola isteyiniz; tufanpalali@hotmail.com.. )
Not: Cümlecik sonlarındaki numaralar; kavramın, 48 bölümden oluşan Camera Lucida’nın hangi bölümünden alıntılandığını işaret eder.
read text in EN Θ